Είναι πάντως χαρακτηριστικό, ότι στο -μετά τον Μάρκο- λαϊκό τραγούδι επικράτησε η ονοματολογία, όπως είχε τροποποιηθεί από τους μουσικούς του ρεμπέτικου.
Θα μπορούσα ακόμα να μιλήσω για τις ταβέρνες και το κέντρον διασκεδάσεως «ο Μάριος» καθώς και για τον «Παναγάκη» κοντά στον Αϊ-Παντελεήμονα όπου κάθε βράδυ ο Bαμβακάρης και η Μπέλλου λειτουργούν πάνω στην τέχνη τους.
Go to Blogger edit html and find these sentences.Now replace these sentences with your own descriptions.This theme is Bloggerized by Lasantha Bandara - Premiumbloggertemplates.com.
Αν τα τραγούδια είχαν ψυχή, αυτό εδώ θα ήταν από τα πιο ευτυχισμένα.
Μουσική Μάνου Χατζιδάκι, στίχοι Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, ερμηνεία Γρηγόρη Μπιθικώτση, μπουζούκι από τον Γιώργο Ζαμπέτα και αγάπη του κόσμου αιώνια.
Ένα σπουδαίο ζεϊμπέκικο από τον Μάνο Χατζιδάκι, που θαύμαζε αυτόν τον λαϊκό χορό, καθώς ένας δεινός χορευτής μπορούσε ή έπρεπε , σε κάθε νότα, να κάνει και μια κίνηση. Οι στίχοι της Παπαγιαννοπούλου βαθιά ανθρώπινοι και πονεμένοι, τους είχε γράψει μετά τον ξαφνικό χαμό της κόρης της. Λέγεται μάλιστα ότι είχε γράψει τους στίχους σ'ένα χαρτάκι που πήγε και πέταξε η ίδια κάτω από την πόρτα του Μάνου Χατζηδάκι. Ο Μπιθικώτσης ερμηνεύει με συναίσθημα και με το απίστευτο εύρος της φωνής του. Όσο για τον Ζαμπέτα, η εκπληκτική και αξεπέραστη εισαγωγή είναι (σύμφωνα με μαρτυρία του ίδιου του Χατζιδάκι) δική του, όπως και το μπουζούκι που απολαμβάνουμε…
Η πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού ακουγόταν στην κινηματογραφική ταινία του Σωκράτη Καψάσκη «Αγάπη και θύελλα» το 1961 από τη φωνή του δεκαεξάχρονου Διαμαντή Πανάρετου που ήταν προσωπική επιλογή του Χατζηδάκι. Υπάρχει ηχογραφημένο σε δισκάκι 45" στη σειρά ΔΙΣΚΟΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ και στο άλμπουμ-συλλογή "Μάνος Χατζιδάκις – 30 Σπάνιες ερμηνείες 1955-1965 : Νο 1'' (1983)". Η ενορχήστρωση είναι του ίδιου του συνθέτη και μπουζούκι παίζει ο Γ. Ζαμπέτας.
Ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης το τραγούδησε το 1963 στην θεατρική παράσταση «Μαγική πόλις», της οποίας τα τραγούδια μοιράζονταν ο Μ. Χατζιδάκις και ο Μ. Θεοδωράκης. (Και η οποία μάλιστα, δεν ήταν τόσο θεατρική παράσταση, όσο μια «best of» παράθεση τραγουδιών των δύο συνθετών). Τα τραγούδια της παράστασης κυκλοφόρησαν σε δίσκο και ο κόσμος έμαθε και αγάπησε την εκτέλεση Μπιθικώτση.
Μέχρι σήμερα το τραγούδι έχει γνωρίσει πολλές εκτελέσεις, από την Σ. Μπέλλου, τη Β. Μοσχολιού (1982, στον δίσκο "Η Βίκυ Μοσχολιού τραγουδά Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου" σε ενορχήστρωση Σταύρου Ξαρχάκου), τον Ηλία Λιούγκο (στη «Ρωμαϊκή αγορά")
Αυτοί οι 12 διάσημοι Έλληνες, 4 γυναίκες και 8 άντρες, δεν ολοκλήρωσαν το σχολείο αλλά μπήκαν σχεδόν αμέσως στο επάγγελμα που o καθένας ακολούθησε και… δικαιώθηκαν!
Τραγουδιστές, ηθοποιοί και παρουσιαστές. Ο καθένας επιτυχημένος στον δικό του κλάδο, όμως το παρελθόν τους δεν ήταν ρόδινο και οι δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν από παιδιά τους επηρέασαν όλους διαφορετικά. Οι συγκεκριμένοι 12, ωστόσο, έχουν ένα κοινό. Δεν τελείωσαν ποτέ το σχολείο. Κάποιοι σταμάτησαν στο δημοτικό, άλλοι στο γυμνάσιο, ενώ υπάρχουν και εκείνοι που σταμάτησαν λίγο πριν παραλάβουν το απολυτήριο λυκείου.
Πάνος Καλίδης
Είναι πλέον 46 ετών, έχει βρει τον έρωτα στα μάτια της make up artist Λεάννας Μάρκογλου, με την οποία έχει αποκτήσει τρία παιδιά. Σε παλαιότερη συνέντευξή του είχε δηλώσει: «Δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό μου να γίνω τραγουδιστής. Πήγα μέχρι την 6η Δημοτικού και στην 1η γυμνασίου έμεινα 2 φορές. Είχα ξεκινήσει και δούλευα σε οικοδομή, ζαχαροπλάστης, σερβιτόρος, μανάβης. Αλλά ο πατέρας μου τραγουδούσε και εγώ το είχα μέσα μου. Σιγά σιγά ασχολήθηκα με τα λαϊκά τραγούδια και ήρθε η δισκογραφία. Έγινε μόνο του».
Βασίλης Μπισμπίκης
Ο, επίσης, 46χρονος ηθοποιός που απασχολεί έντονα τα media για την σχέση του με την Δέσποινα Βανδή, είχε εξομολογηθεί: «Με σταμάτησαν και το σταμάτησα. Δεν το πήγαινα το σχολείο. Με έδιωξαν από σχολεία και του Λουτρακίου και της Κορίνθου, δεν είχε άλλα να πάω. Δεν γούσταρα, δε μου άρεσε. Δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς και οι γονείς μου, τους ξεφτίλιζα όπου πήγαινα, είχαν απαυδήσει οι άνθρωποι. Έκανα καταλήψεις, έπαιζα ξύλο, έβριζα τους καθηγητές».
Έλενα Παπαρίζου
Η 42χρονη τραγουδίστρια με καταγωγή από Ελλάδα και Σουηδία είχε αναφέρει στο παρελθόν πως σταμάτησε το σχολείο εξαιτίας της δουλειάς της, ενώ ήταν πολύ κοντά στο να το τελειώσει: «Δούλευα από τα 17 μου. Στην Α’ Λυκείου ξεκίνησε η καριέρα μου. Μετά το τέλος και της Β’ Λυκείου άρχισα να ταξιδεύω κι αυτός ήταν ο λόγος που δεν φοίτησα ποτέ στην τρίτη τάξη του λυκείου. Έχασα ένα κομμάτι από την παιδικότητά μου. Εργάστηκα σκληρά».
Νίκος Οικονομόπουλος
«Δεν τελείωσα το σχολείο. Έχω πάει γυμνάσιο. Στο Λύκειο, στην πρώτη τάξη, έμεινα από απουσίες. Δεν ήμουν τόσο καλός μαθητής. Μου άρεσε να πίνω τον καφέ μου τις δύο πρώτες ώρες και τις άλλες, μέχρι την τέταρτη δηλαδή, κοιμόμουν. Η μαμά δεν μου έλεγε κάτι. Λες και τα μάθαιναν…», είχε εξομολογηθεί σε τηλεοπτική του συνέντευξη ο 40χρονος καλλιτέχνης.
Άντζελα Δημητρίου
Η σπουδαία τραγουδίστρια είχε αποκαλύψει πως σταμάτησε το σχολείο και ξεκίνησε να δουλεύει από τα 14 λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπιζε στο σπίτι της: «Η μαμά μου ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ αλλά της το ξεπλήρωσα εγώ. Της είπα ότι θα σταματήσει τη δουλειά, θα την έχω στο σπίτι και θα της έχω χρυσή πολυθρόνα. Με τραυμάτισε αλλά με έκανε και πολύ δυνατή.
Όταν ένα παιδί δουλεύει από τις 7 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα σε ένα εργοστάσιο, να μην έχω γάλα να πιώ γιατί ήταν ακριβό. Αν δεν είχαμε γάλα, είχαμε τσάι με παξιμάδι που έβαζα ζάχαρη και το έτρωγα. Τα πρώτα μου χρήματα τα ξόδεψα σε ένα μπακάλικο και σε έναν φούρνο και τα μοίραζα στα παιδιά της γειτονιάς. Η μητέρα μου συνέχισε για πολλά χρόνια να εργάζεται αλλά μετά από κάποιο διάστημα της είπα ότι θέλω να σταματήσεις εφόσον εγώ μπορώ να σου προσφέρω πράγματα. Όταν έφυγα να πάω στο Γιοχάνεσμπουργκ, πήρα κάποια σοβαρά λεφτά από τον Κοράκη για να πάω στην Αφρική. Εγώ πέταγα για να πάω στην Αφρική και η μητέρα μου στο σπίτι της χτύπησαν την πόρτα και της είπαν “Κύρια Ελένη, έχετε ένα πλυντήριο, ένα ψυγείο, μια τοστιέρα, μια τηλεόραση. Όλα αυτά είναι από την κόρη σας”».
Γιάννης Πλούταρχος
«Δεν τα πήγαινα καλά στο σχολείο. Είχα και μιας μορφής δυσλεξία… πήγα σε τεχνικό λύκειο, δεν μπόρεσα να προχωρήσω και τα παράτησα», είχε εξομολογηθεί με τη σειρά του, έχοντας αναφέρει πως για ένα μεγάλο διάστημα δούλευε με τον αδερφό του στη λαϊκή αγορά.
Θέμης Αδαμαντίδης
«Δεν μπορούσα να συγκεντρωθώ, είχα δυσκολία συγκέντρωσης γιατί στο μυαλό μου είχα συνέχεια το τραγούδι. Άκουγα το μάθημα και παράλληλα σκεφτόμουν τραγούδια. Στα μαθηματικά, για παράδειγμα, έβρισκα τη λύση. Όχι, όμως, με τον τρόπο που έπρεπε, αλλά με δικούς μου υπολογισμούς. Εκεί συνειδητοποίησα πως δεν μπορούσα να συνεχίσω. Ο στόχος μου ήταν το τραγούδι. Δεν τελείωσα το σχολείο. Πήγα μέχρι τη Γ’ Γυμνασίου, δεν έβγαλα το Λύκειο», είχε πει δημόσια.
Τάμτα
Η 43χρονη τραγουδίστρια αναγκάστηκε να σταματήσει το σχολείο, καθώς παντρεύτηκε στα 14 της. «Όσο περνάνε τα χρόνια, αναθεωρούμε πολλά… Αντιλαμβάνομαι πως αυτό που συνέβη, ο γάμος στα 14 είναι λίγο σοκαριστικό και μπορεί κάποιος να το χρεώσει στους γονείς μου, στην κοινωνία, σε πολλά. Όμως γινόταν. Στη δική μου περίπτωση παραέγινε νωρίς, αλλά στα 16-17 δεν ήταν κάτι τρομερό αν συμφωνούσαν οι οικογένειες… Δεν ήμουν παιδί που φλέρταρε, ήμουν έξω από αυτά…», είχε πει σχετικά με την απόφασή της.
Έφη Θώδη
Η τραγουδίστρια των πανηγυριών είχε αποκαλύψει πως τελείωσε την ΣΤ’ Δημοτικού και αποφάσισε να μην ξαναπάει στο σχολείο, καθώς έπρεπε να περπατάει ώρες με τα πόδια και να διασχίζει χωριά για να φτάσει εκεί και στην ίδια ηλικία ξεκίνησε να εμφανίζεται δειλά δειλά σε πανηγύρια και να τραγουδάει.
Δημήτρης Σταρόβας
Τέλος, καλλιτέχνης που όλοι λατρεύουν είχε πει: «Άρχισα να ασχολούμαι με τη μουσική από πολύ μικρός. Στα 16- 17 ήμουν ήδη επαγγελματίας. Δε σπούδασα τίποτα. Το γυμνάσιο ήταν τότε εξατάξιο και το παράτησα στην Ε’ τάξη. Ήμουν λίγο άγριο παιδί». Ο Δημήτρης Σταρόβας είναι ότι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η Ελληνική μουσική σκηνή σε ότι αφορά την κιθάρα. Δυστυχώς ένα εγκεφαλικό επεισόδιο τον έβαλε στην διαδικασία να ξεκινήσει λογοθεραπεία που ευτυχώς πάει πολύ καλά.
Στην αγορά του Πειραιά στην Πλατεία Καραϊσκάκη, στα λεγόμενα Λεμονάδικα, μετά την καταστροφή του 1922 προστέθηκε αυτοσχέδιος καταυλισμός από παράγκες για να στεγαστούν προσωρινά οι πρόσφυγες. Στο διάβα των καιρών μετατράπηκαν σε μικρομάγαζα. Εκεί, σε συνδυασμό και με την κίνηση του λιμανιού, ανθούσαν και τα ναρκωτικά, αρχικά νόμιμα και μετά παράνομα αλλά και οι μικροληστείες. Άλλωστε λαχαναγορίτες και μανάβηδες είχαν πάντα γεμάτο πορτοφόλι, φίσκα στα λάχανα, που κυνηγούσαν οι λαχανάδες… Και κάπου εδώ έμπαινε και στο παιχνίδι ο ζόρικος αστυνόμος… Τα περιγράφει αναλυτικά, σαν ταινία μικρού μήκους, ο Βαγγέλης Παπάζογλου τραγούδι του.
Κατά την περίοδο του 1ου Παγκόσμιου πολέμου, στην πατρίδα μας προστέθηκε και Εθνικός Διχασμός των ανάμεσα σε Βασιλικούς και Βενιζελικούς. Το δίλημμα αν θα συντασσόμασταν με τις δυνάμεις της Αντάντ δηλαδή της Αγγλίας, Γαλλίας και Ρωσίας όπως επιθυμούσε ο Βενιζέλος ή αν θα κρατούσαμε μια γερμανόφιλη ουδετερότητα όπως επεδίωκε ο βασιλεύς Κωνσταντίνος ο Α’ μάτωσε τον τόπο και τους ανθρώπους του. Τον Αύγουστο του 1916 ο Ελευθέριος Βενιζέλος συνέστησε δική του κυβέρνηση στη Θεσσαλονίκη. Το τραγούδι και οι άνθρωποί του δεν έμειναν ασυγκίνητοι. Δεν γνωρίζουμε τους πρώτους δημιουργούς, αλλά το τραγούδι τους επανήλθε στα χείλη όλων των Ελλήνων μέσα απ’ τη διασκευή του Σταύρου Ξαρχάκου και την επιμέλεια του Νίκου Γκάτσου για την ταινία «Ρεμπέτικο» του Κώστα Φέρρη.
Ο Απόστολος Καλδάρας εξηγεί στον Παναγιώτη Κουνάδη τις συνθήκες που γέννησαν ένα μεγάλο τραγούδι του: «Ήμουν στη Θεσσαλονίκη, με την πρώτη κυβέρνηση του Οκτώβρη του 1944. Μετά τον Δεκέμβρη άρχισαν οι πρώτες συλλήψεις των αριστερών, των κομμουνιστών, που τους πιάναν και τους κλείναν στο Γεντί Κουλέ. Εγώ τότε είχα ένα φίλο με τον οποίο συνεργαζόμαστε, στα διάφορα κουτούκια εκεί πέρα, ονόματι Μίγκο. Αυτός καθόταν στην Ακρόπολη επάνω, κάτω από το Επταπύργιο – το Γεντί Κουλέ. Και μ’ έπαιρνε ταχτικά να πάμε να πιούμε κανένα ουζάκι και τα λέγαμε. Διάφορα πράγματα για τη δουλειά από δω, από ‘κει. Λοιπόν μια φορά έφυγα, θυμάμαι ήταν σούρουπο κι εκεί που φεύγαμε το βλέπω -δεν ξέρω έτσι κι άλλες φορές το ‘βλεπα. Εκείνη τη φορά μου ‘κανε εντύπωση πως ήταν σούρουπο, η βραδιά διαφορετική, ποιος ξέρει και βλέπω τη σιλουέτα του Επταπυργίου, των τειχών εκεί πέρα που ήταν οι φυλακές και μου ‘κανε εντύπωση. Κοίτα, τώρα λέω, εκεί μέσα πίσω απ’ τα τείχη αυτά είναι οι φυλακές. Και ‘κει μαζεύουν αυτούς τους ανθρώπους και τους κλείνουν φυλακή. Κι έτσι αυτή η εικόνα μου ‘δωσε την έμπνευση να γράψω το τραγούδι αυτό. Το ‘γραψα τότε στις αρχές του ’45».
Ο Μιχάλης Γενίτσαρης γραμμοφώνησε λίγα αλλά χαρακτηριστικά τραγούδια. Όπως και οι περισσότεροι πρωτοπόροι της εποχής του, έκαναν το βίωμά τους δημιουργία. Ο Γενίτσαρης λέει για το λατρεμένο του αλλά και τόσο κακοφημισμένο στη δεκαετία του ’30,οργανάκι του: «Όταν έγραψα το Εγώ Μάγκας Φαινόμουνα ήμουν δεκατριώ-δεκατεσσάρω χρονών και έπαιζα καλό μπουζουκάκι. Στα δεκάξι μου, έπαιζα το Μάγκας Φαινόμουνα σε ταβέρνες. Ένας φίλος μου, που δούλευε κι αυτός, μου λέει: «Δεν πάς να το πεις σε καμιά εταιρία;». Το πήγα στην Κολούμπια, τους άρεσε, και κάναμε δίσκο. Ήταν ο Τούντας τότε διευθυντής. Τότε, δισκογραφούσαμε με λάμπες, μια κι έξω σε πλάκα 78 στροφών».
Ο Γιώργος Μητσάκης, νεαρός ακόμα συναντά τον Απόστολο Χατζηχρήστο. Εκείνος θα του διδάξει τα μυστικά του μπουζουκιού, θα τον προσκαλέσει στην Αθήνα και θα τον φιλοξενήσει στο σπίτι του στη Δραπετσώνα. Μαζί με τον Ηλία Ποτοσίδη θα δουλέψουν σαν τρίο παίζοντας σε ταβέρνες και καφενεία, βγάζοντας «πιατάκι». Ο Μητσάκης γνωρίζεται με τον Στελλάκη, τον Μάρκο, τον Παπαϊωάννου, το Στράτο, τον Περιστέρη, τον Κερομύτη, τον Μπιρ Αλλάχ, τον Τζουανάκο και άλλους πρωταγωνιστές και κατά την περίοδο της κατοχής εμφανίζεται στα μουσικά στέκια γύρω από την Ομόνοια (στου Πίκινου, στου Μπουχιούνη, στο Καρρέ του Άσσου). Γράφει τα πρώτα του τραγούδια που αμέσως ξεχωρίζουν για την στιχουργική τους φρεσκάδα και για την φροντισμένη και ταιριαστή μουσική τους. Σύμφωνα με τον Μητσάκη, το περίφημο Κομπολογάκι και το Όταν καπνίζει ο λουλάς - που ηχογραφήθηκαν μετά την απελευθέρωση και την επαναλειτουργία των studio στη Ριζούπολη και μάλιστα το καθένα σε τρεις παράλληλες εκτελέσεις - είναι βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα και αφορμές. Δηλαδή το κομπολογάκι, που αγόρασε το χειμώνα του '41 από ένα μαγαζάκι (Το Μινιόν) της Πατησίων στην Αθήνα, με ότι του είχε απομείνει από την αγορά ενός παλτού από τα παλιατζίδικα στο Μοναστηράκι, χάθηκε στην διαδρομή προς την πλατεία Μεταξουργείου, αφού το παλτό είχε τρύπιες τσέπες. Φτωχό κομπολογάκι μου/ σε είχα το μεράκι μου...
Ο Γιάννης Παπαϊωάννου υπήρξε μέγας παίκτης του μπουζουκιού. Τα σόλα και τα ταξίμια του παραμένουν μυθικά και αξεπέραστα. Επίσης εργάτης του πάλκου και μέγας διασκεδαστής. Αλλά και σαν μελωδός ο Παπαϊωάννου είχε δική του προσωπικότητα και ύφος. Άμεσος, ευρηματικός και χιουμορίστας, μετά από κρεββατομουρμούρα που είχε με τη σύζυγό του προέτρεψε τον στιχουργό Χαράλαμπο Βασιλειάδη, τον ξακουστό τσάντα, να γράψει ένα στίχο που να περιγράφει αυτά που τράβηξε το προηγούμενο βράδυ. Κάπως έτσι γεννήθηκε το Σβήσε το φως να κοιμηθούμε.
Ο Βασίλης Τσιτσάνης μετά την Κατοχή, όταν τα στούντιο άρχισαν και πάλι να λειτουργούν, γραμμοφωνεί μία σειρά από αθάνατες επιτυχίες. Ανάμεσά τους και η αξεπέραστη «Συννεφιασμένη Κυριακή». Λέει ο Τσιτσάνης σχετικά: «Η μουσική που έκανα για τη Συννεφιασμένη Κυριακή ξεκινάει μέσα από το δικό μου κόσμο. Οτι αισθάνομαι το συνθέτω, και το τραγουδώ. Και τα λόγια δικά μου είναι. Μην ακούς τι λένε διάφοροι. Ημουνα στη Θεσσαλονίκη, είχε χιονίσει. Βγήκα να περπατήσω και είδα πάνω στο χιόνι αίματα, από συμπλοκή ανάμεσα σε στρατιώτες και αντάρτες. Μαράθηκε η ψυχή μου. Σκέψου πόσα παλικάρια σκοτώθηκαν εδώ, είπα. Ηταν Κυριακή. Πήγα στη γωνιά μου και με πόνο καρδιάς έγραψα το τραγούδι».
Ο Μάρκος Βαμβακάρης διηγείται την ιστορία ενός εμβληματικού τραγουδιού: «Όλος ο κόσμος της Σύρου μ' αγαπούσε πολύ, διότι κι εγώ ήμουν Συριανός και το είχαν καμάρι οι Συριανοί. Κάθε καλοκαιράκι με περίμεναν να πάω στη Σύρα να παίξω και να γλεντήσει όλη η Σύρα μαζί μου. Το 1935 πήρα μαζί μου τον Μπάτη, τον αδερφό μου τον μικρό και τον πιανίστα Ροβερτάκη και πήγα για πρώτη φορά στη Σύρο, σχεδόν είκοσι χρόνια αφ' ότου έφυγα από το νησί. Πρωτόπαιξα, λοιπόν, σ' ένα μαγαζί στην παραλία, μαζεύτηκε όλος ο κόσμος. Κάθε βράδυ γέμιζε ο κόσμος το μαγαζί κι έκατσα περίπου δύο μήνες. Εγώ, όταν έπαιζα και τραγουδούσα, κοίταζα πάντα κάτω, αδύνατο να κοιτάξω τον κόσμο, τα έχανα. Εκεί όμως που έπαιζα, σηκώνω μια στιγμή το κεφάλι και βλέπω μια ωραία κοπέλα. Τα μάτια της ήταν μαύρα. Δεν ξανασήκωσα το κεφάλι, μόνο το βράδυ την σκεφτόμουν, την σκεφτόμουν... Ούτε και ξέρω πώς την λέγανε ούτε κι εκείνη ξέρει πως γι ' αυτήν μιλάει το τραγούδι. Όταν γύρισα στον Πειραιά, έγραψα τη Φραγκοσυριανή».
Μωυσής Ασέρ εκδότης-μουσικός παραγωγός της εταιρίας «Καθρέφτης»
Την παρουσίαση, τα κείμενα και τον συντονισμό της βραδιάς είχε ο συγγραφέας-δημοσιογράφος Γρηγόρης Χαλιακόπουλος.
Και κάπου εδώ λες, βρε αδερφέ, υπάρχουν ακόμα καλλιτέχνες που κρατάνε το ίσο σε τούτο τον τόπο... γιατί αδερφέ μου, άμα χαθεί το ίσο χάνει τον μπούσουλα ο ψάλτης στο ψαλτήρι....
«Ταξιδιώτης του Ονείρου» του κορυφαίου ερμηνευτή και κιθαρίστα του ελληνικού τραγουδιού, Μάριου Κώστογλου.
Πρόκειται για ένα σύνολο πέντε τραγουδιών των οποίων τους στίχους υπογράφει ο Γιώργος Κρέπης.
Τη μουσική των τεσσάρων τραγουδιών έχει γράψει ο συνθέτης Κώστας Π. Νικολόπουλος σε ενορχήστρωση και επιμέλεια Κώστα Παπαγερίδη, και του ενός οι Γιώργος Κρέπης και Θοδωρής Τζινέλλης σε ενορχήστρωση και επιμέλεια Κώστα Συντρίδη. Το mastering και τις ηχογραφήσεις οι Κώστας Παπαγερίδης και Αντώνης Τζώρτζης στα Black Sea Studios και Studio Mastering Excepτional και οι Τάκης Αργυρίου και Κώστας Σαββίδης στο Studio Argiriou Recording.
Η φωτογραφία εξωφύλλου ανήκει στην Μαίρη Σαμαρτζή.
Πάνω από 50 χρόνια προϋπηρεσίας στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι και ο Μάριος Κώστογλου παραμένει ενεργός ερμηνευτής του ποιοτικού Ελληνικού τραγουδιού!
.jpg)
.jpg)
